.
.
วันนี้ ...
ผมรู้สาเหตุของการที่เธอเปลี่ยนไป
The End .. ข้อความที่ส่งจากมือถือของผม
แต่ไม่ได้ถูกส่งด้วยฝีมือผม
ผมเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ...
แต่ดูเหมือนว่าเธอเอง จะยังเชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่ง
ผมยังต้องใช้ความพยายามต่อไป
มากกว่าเมื่อวาน .. และมากขึ้นเรื่อย ๆ
ถึงแม้ว่าการคุยกันแต่ละครั้งจะลงท้าย
ด้วยข้อความ และ น้ำเสียงที่เย็นชา
แต่ผมก็ดีใจที่เธอยังยอมรับสาย
ผมไม่ได้พยายามอธิบายอะไรให้เธอฟังนอกจาก
ชวนเธอคุย ... เรื่อยเปื่อย
เธอก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง
บางครั้งเธอก็ปล่อยให้ผมรอสายนาน ๆ
เหมือนจะแสดงให้ผมสำนึกว่า
การรอคอย .. มันไม่ได้สนุกเลย
.
.
.
ช่วงเวลาแห่งความทรมาน
มักจะผ่านไปอย่างเชื่องช้าเสมอ
แต่ .. ผมก็ยังไม่ท้อหรอกนะ
ผมบอกกับเธอว่า ผมไม่อยากให้เธอตัดใจ
และตัวผมเอง ก็จะไม่ตัดใจเหมือนกัน
ทุกอย่างจะเป็นเครื่องพิสูจน์
จะทำให้เธอเข้าใจให้ได้ในซักวันนึง
ที่ไม่รู้ว่าวันนั้น ... มันจะมาถึงผมมั้ย
.
.
.
.
To Be Continue
1 ความคิดเห็น:
แบบว่า..เขียนจบเมื่อไหร่
เราคงต้องกลับไปอ่านตั้งแต่วันแรกที่คุณโอซิโม่เขียนอ่ะ
.
.
เด๋วรวบรวมเป้นหนังสือแล้วทำขายดีม๊ะ ^___^
แสดงความคิดเห็น