:: วันที่ 19 ... ( วันที่ 13 ) ::

.

.

ไม่รู้ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่

คงจะอยู่ที่โรงพยาบาล

เวลาที่เธออยู่กับคุณแม่

ผมก็จะถือสายรอคับ

ฟังเธอคุยกับคนโน้นคนนี้

ผมเองก็ทำงานไป ... ฟังเสียงเธอไป

และคอยฟังว่าเธอจะว่างหันมาคุยกับผมเมื่อไหร่

ช่วงนี้ต้องหนีบที่ชาร์ทไปไหนมาไหนด้วยเลย

เป็นช่วงกดขี่ข่มเหงอุปกรณ์สื่อสารขั้นรุนแรง

ก็แค่ช่วงที่เธออยู่ต่างจังหวัดเอง

เวลาเธออยู่กับครอบครัวน่ารักดีคับ

ดูเป็นเธอในอีกแบบนึงที่ผมเพิ่งเคยรู้จัก

( ความจริงแค่ได้ยินเฉย ๆ )

.

.

.

เธอเล่าอาการของคุณให้ผมฟังบ้าง

น้ำเสียงของเธอบอกชัดเลยคับว่าเป็นห่วงท่านแค่ไหน

ผมอึดอัดตัวเองตรงที่ทำอะไรเพื่อเธอไม่ได้เลย

ได้แต่ฟัง และพูดให้กำลังใจเธอบ้างแค่นั้นเอง

อยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านเธอไปให้เร็วที่สุด

ผมบอกเธอแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่ในใจยิ่งหวั่น

ต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้

แต่ผมขออยู่ข้าง ๆ เป็นกำลังใจให้เธอแล้วกัน

.

.



.

.

To Be Continue