:: วันที่ 12 ... ( วันที่ 6 .. ) ::

.

.

เธอกลับมาแล้วล่ะ

ที่จริงกลับมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว

โทรคุยกันตอนที่เธอไป MBK กับเพื่อน ๆ

คนเพิ่งถอนฟัน กะ ต้มแซ่บมันไม่เข้ากันมั้ง ?

ก็เป็นห่วงอยู่นะ .. เดี๋ยวยิ่งปวด

แต่ ... เธอจะกินนี่คับ

งั้นห่วงเฉย ๆ แล้วกัน

.

.

เมื่อเช้า ...

ล็อกอินเข้ามาแล้วเจอเมลล์ที่เธอส่งทิ้งไว้

เธอเขียนไดอารี่ให้ผมหน้านึง เมื่อวันที่ 10 พ.ค. 49

เป็นไดที่ออกจะตัดพ้อเรื่องที่ผมทำผิดกับเธอซักหน่อย

แต่เป็นครั้งแรก .. ที่มีคนเขียนให้แบบนี้

พร้อมกับอีเมลล์ที่บอกความในใจ (มั้ง)

บอกความในใจ ไม่ใช่บอกรักนะ ...

เป็นเงื่อนไขบางอย่าง ระหว่างเรา 2 คน

เธอขอให้เลิกโกหกนะ .. ( คับ )

แล้วก็ขอเว้นระยะห่างเพิ่มขึ้นนิดนึง

ดีใจที่สุดตอนที่อ่านประโยคนี้

" เราว่าเทอเป็นคนดีคนนุงเลยนะ "

ทั้ง ๆ ที่ทำให้เธอเสียความรู้สึก

ผมดีใจที่เธอเข้าใจ และ ไม่โกรธ

แต่ก็เจ็บแปล๊บ ๆ ในใจ พออ่านมาถึงท้ายฉบับ

เธอส่งเพลงท่อนนี้ให้ผม

:: ก่อนที่ใครซักคนจะคิดเลยเถิด ::

:: จะคิดให้มันมากกว่านี้ มันคงไม่ดีเท่าไหร่ ::

:: ก่อนที่ใครซักคนจะเริ่มทำผิด ... ฉันคิดว่าควรหยุดดีไหม ::

:: อย่าปล่อยเอาไว้ ให้มันลุกลาม ::

.

.

.

เธอจงใจจะบอกอะไรกับเรา ..

ผมควรจะทำยังไงดี

อดทนเพื่อคนอื่นที่มัน (...) ต่อไป

หรือทำตามหัวใจตัวเองซักที

.

.



.

.

To Be Continue