:: วันที่ 15 .. ( วันที่ 9 ... เฮ้อ ) ::

.

.

ความพยายามของผมไม่สูญเปล่านะ

ในที่สุดเธอก็ยอมรับโทรศัพท์

เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง

เธอเสียงแหบมากเลยวันนี้

ก็ .. แหกปากจนเจ็บคอ

( เธอว่างั้น )

ผมรู้สึกว่าเธอระวังตัวมากขึ้น

เปล่านะ ... ไม่ใช่ว่า

ผมไปทำอันตรายอะไรเธอหรอก

แต่เธอระวัง ..

ที่จะไม่ปล่อยให้เราสนิทกันเกินไป

อย่างที่เธอพูดว่าเธอไม่อยากถลำลึกไปมากกว่านี้

ถ้าเมื่อไหร่ ..

ที่ผมพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ " เพียงคนเดียว "

วันนั้น ... เธอบอกว่า

เธอเองก็พร้อมจะเปิดใจรับผมแบบเต็มตัวเหมือนกัน

แค่การที่เธอไม่รังเกียจ .. และให้โอกาสผมอีกครั้ง

แค่นี้ก็ทำให้ผมก็ลอยติดเพดานแล้ว

เสียงแข็ง ๆ ของเธอฟังแล้วตลกดีนะ

พักนี้เธอกวน Teen ไม่เบา

แต่ก็ ... น่ารัก .. สำหรับผมเสมอ

.

.

.

เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย

.. แม้แต่น้อย ..

สถานภาพของผมตอนนี้

ทำให้เวลาของเรา 2 คน* ต้องถูกจำกัด

ผมยืดเวลาทำงานของตัวเองออกไป

มาถึงร้านเช้าขึ้น ... และ เลิกงานให้ช้าลง

แต่มันจะเป็นแบบนี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่

ผมกลัว .. ว่าซักวันจะไม่มีเราแบบนี้

กลัว ... ว่าเธอจะไม่รอ

กลัว .... ว่าเธอจะหายไปจากโลกของผมอีก

ทำไมนะ ...

ผม กับ เธอ .. เพิ่งรู้จักกันไม่นานเท่าไหร่

แต่ทำไม ผมถึงกลัวที่จะต้องเสียเธอไป

ทำไม ถึงไม่เหมือนทุกคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา

ผมปล่อยให้เค้าเดินผ่านไปอย่างง่ายดาย

ไม่คิดจะรั้งใครไว้ ...

ไม่ .. แม้แต่จะคิด

.

.



.

.

To Be Continue