:: วันที่ 15 ... ( วันที่ 40 ) ::

.

.

แล้ววันที่ตัดสินทุกอย่าง

ก็มาถึงเร็วกว่าที่คิดอีก ...

จากวันที่เธอเคยบอกผม

ว่าเธอให้เวลาจัดการทุกอย่าง 2 เดือน

จนถึงวันนี้ .. ยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ

ผมก็หมดความอดทนกับทุกสิ่ง

วันนี้ ...

ทั้งวันเราคุยกันเป็นปกติ

โดยที่ผมก็ยังห่วงกับความขี้กังวลของเธอ

ทำงาน โทรศัพท์ .. ทำงาน คุยกัน

ทำงาน ..... " คิดถึงเธอ "

.

.

.

เธอเองยังไม่รู้ว่าผมระเบิดทุกอย่าง

และตัดสินใจทิ้งเรื่องนั้นไปแล้ว

ผมเดินออกจากร้าน .. ไม่มีจุดหมาย

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมเคยโทรหาเธอ

ก็เลยลังเลว่าจะโทรบอกเธอดีมั้ย ?

แล้วเธอจะว่ายังไง ..

ถ้าผมเล่าทุกอย่างให้ฟัง ... ว่าทุกอย่างสิ้นสุดแล้ว

ผมเดินอยู่ที่ชายหาดและกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย ..

เธอก็โทรเข้ามา ..

นี่มันผิดเวลานี่ ?? ... เธอไม่เคยโทรมาตอนนี้

เธอรู้อยู่ว่า .. เธอจะไม่โทรหาผมตอนนี้แน่ ๆ

แล้ว ...

" ฮัลเหล .... มดส์ ? "

" อ้าว ... ตะเอง ? .. ว๊ายย ... เค้าขอโทษ !!! "

.

.

นั่นแหละคับ ...

เธอก็ตกใจเหมือนกันที่ผมรับสาย

เพราะว่าเธอโทรผิด ..

แต่นั่น คือจุดเริ่มต้นที่แท้จริงระหว่างเรา

ผมเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง

และถามคำถามที่ผมเก็บไว้ในใจมาตลอด

" โ อ เ ชื่ อ ใ จ ม ด ส์ ไ ด้ ใ ช่ มั้ ย ..... "

ผมจำได้ว่า เธอไม่ได้ตอบ

แล้วบอกว่า ให้ผมดูเธอด้วยตัวเองแล้วกัน

.

.

.

ผมเดินเลาะชายหาดไปเรื่อยเปื่อย

คุยโทรศัพท์กับเธอไปด้วย

วันนี้ ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคระหว่างเราอีกแล้ว

เราคุยกันตั้งแต่หัวค่ำ .. จนถึงตี 2

และผมก็ยังอยู่ที่ชายหาด ...

โทรศัพท์แบตจะหมดแล้ว .....

" มดส์คับ .. "

" ค๊ะ ? ... "

" โอไปหาได้มั้ย ? "

" ห๊ะ ?? .. ตอนนี้เนี่ยนะ ? "

" อื้ม .. ทำไมอะ ตี 2 เอง "

" ไม่รู้ ... มีรถเหรอ ? "

" ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวหาเอาก็ได้ .... โอไปหานะ "

" อื้ม ก็ได้ค่ะ ... แต่ต้องคุยกันห้ามวางจนกว่าจะมาถึงนะ "

" โอเคคับ "

.

.

แล้วผมก็ไป ... ไปหาเธอ

ออกจากพัทยาตี 2 กว่า ๆ ..

ไปถึงห้องเธอประมาณ ตี 4 ( เพื่อ ??? )

ถึงจะลำบาก และเราทั้งคู่ต้องตื่นไปทำงานพรุ่งนี้เช้า

แต่ผมก็มีความสุขที่สุด ...

ไม่คิดว่าทุกอย่างจะออกมาแบบนี้

แต่คืนนี้ .. จะเป็นคืนที่ผมหลับตา

มีผู้หญิงที่ผมรักอยู่ในอ้อมกอด ...

และไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรอีก

.

.



.

.

To Be Continue