วันจันทร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2552

:: วันที่ 07 ... ( วันที่ 32 ) ::

.

.

แล้วความพยายามของเมื่อวาน

ก็ประสบความสำเร็จ .....

เราดีกันแล้วคับ

เธอขอโทษกับความที่คิดมากไปล่วงหน้าของเธอ

ผมไม่โกรธ และยังเข้าใจเธอเสมอ

ถ้าผมเป็นเธอ ผมก็คงอดคิดไม่ได้เหมือนกัน

เอาเป็นว่าตอนนี้เราปรับความเข้าใจกันแล้ว

เธอไม่มั่นใจและไม่รับปากว่าจะเกิดแบบนี้อีกมั้ย

แต่ผมว่า ...

ผมมั่นใจนะว่ามันต้อง .....

.

.

.

เรื่องที่ดีใจที่สุดของวันนี้

คงไม่พ้น .. เรื่องที่

อีก 2 วัน .....

ผมจะไป กทม. คับ

ใช่แล้ว ... ผมจะไปกทม

ไม่ได้ไปเรื่องงาน ไม่ได้มีธุระแต่

ผมจะไปหาเธอคับ .....

ครั้งแรก .. ที่เราจะได้พบกัน

ผมตื่นเต้นจนเร่งวันเร่งคืนอยากให้มันถึงวันนั้นเร็ว ๆ

จริง ๆ เราก็นัดกันมาตั้งนานแล้ว

แต่เพิ่งจะค้นพบวันและเวลาที่เหมาะสมที่สุดก็วันนั้น

ไม่รู้ว่าเธอเองจะตื่นเต้นเหมือนกันมั้ย

แต่วันนี้ใคร ๆ ก็ทัก ว่าดูผมร่าเริงเป็นพิเศษ

จะไม่ได้ร่าเริงยังไงไหว

หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาข้างนอกอยู่แล๊วววววว

.

.



.

.

To Be Continue

ไม่มีความคิดเห็น: