:: เ ห ง า ตั ว ที่ 1 ::

.

.

ห้องที่เรารู้สึกว่ามันแคบลง ๆ ทุกวัน ๆ

ซื้อของมาแต่ล่ะที ทุกครั้งจะต้องได้ยินเสียงบ่น

" จะเอาไปเก็บไว้ตรงไหนล่ะเนี่ย "

ดูเหมือนว่าพื้นที่มันไม่พอใช้สอยเอาซะเลย

แต่วันนี้ ...

ทำไมถึงรู้สึกว่า .. มั น ก ว้ า ง เ ห ลื อ เ กิ น ..

ความรู้สึกที่ก้าวผ่านบานประตูไม่เหมือนทุกวัน

ทั้ง ๆ ที่ของทุกอย่างก็อยู่เท่าเดิม ... วางที่เดิม

แต่เหมือนพื้นที่มันเยอะ ๆ ยังไงไม่รู้

มานั่งขดตัวกลม ๆ อยู่บนเก้าอี้ .. ตัวเดิม

เปิดโน้ตบุ๊ค ... แล้วถอนหายใจ .....

" เ ฮ้ อ . . . . . ! "

.

.

.

ไม่มีอะไรครับ .. ทุกอย่างเป็นปกติดี

เพียงแต่ว่าวันนี้ ...

อ้วนไปดูงานที่ฮ่องกง .. กว่าจะกลับก็วันศุกร์

มันนานมากแล้วที่เราใช้ชีวิตร่วมกัน " ทุกวัน "

ไม่มีวันไหนไม่ได้เห็นหน้ากัน ...

ไม่มีวันไหนไม่ได้กอดกัน ..

ถ้าไม่หาเรื่องเล่นพิเรนทร์ให้หัวเราะ ...

ก็ต้องหาเรื่องทะเลาะกันให้ได้สักอย่าง ..

แต่วันนี้ทุกอย่างเงียบสนิท ...

ทั้ง ๆ ที่เปิดทีวีเสียงดังก็ยังรู้สึกเงียบเหงาอยู่ดี

อ้วนจะหนาวมั้ย ?

กินข้าวกับอะไร จะปวดท้องรึเปล่า ?

อากาศเย็น ๆ อ้วนจะปวดเข่ามั้ย ? แล้วใครจะนวดให้ ?

.. คิ ด ถึ ง อ้ ว น ที่ สุ ด เ ล ย ..

.

.

.

ห้องว่ากว้างแล้ว .....

เตียงแมร่งกว้างกว่าอีก ... __"__

" เ ฮ้ อ ! ! ! ! ! "

.

.