.
.
วันนี้ขยัน ... อัพแม่ม 2 บล็อคเลย
เพิ่งอัพ exteen ไป .. ยังไม่หายบ้า
ตามมาอัพที่นี่ต่อ ... พิมพ์ให้อัมพาตแดรกคีย์บอร์ดไปเลย
.
.
ปีเสือยิ้มของผมเริ่มต้นไม่ดีเท่าไหร่
มีแต่เรื่อง ... ตั้งแต่เครื่องใช้ในบ้านทยอยกันป่วย
เริ่มจากโน้ตบุ๊ค (อันนี้ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว)
เครื่องซักผ้า ดีวีดี ทีวี (2 รอบ)
นาฬิกา (2 เรือน) มอร์เตอร์ไซค์ (2 รอบ)
ยังไม่นับของกระจุกกระจิกจุ๊กจิ๊กเล็ก ๆ น้อย
ที่ทยอยกันตายโดยไม่แจ้งล่วงหน้า
ตั้งแต่ พวงกุญแจ เครื่องเหลาดินสอ หูฟัง
เครื่องคิดเลข และ Card reader ...
ที่เลวร้ายที่สุดดูเหมือนจะเป็น ประมาณ 3 อาทิตย์ก่อน
มีอาการเจ็บที่เหงือตรงฟันซี่ในสุด .. ตอนแรกเจ็บนิด ๆ
ไปจนถึงเจ็บมาก ... และเลยไปถึงเจ็บโคตร ๆ
เจ็บชิปเป๋ง .. จนปวด .. ปวดลามมาทั้งกรามด้านล่าง
ปวดจนขึ้นขมับ ... สุดท้าย ปวดจนอ้าปากไม่ได้
จนต้องไปหาหมอ .. หมอแรก ... วินิจฉัยว่าน่าจะเกิดจาก ฟันคุด
ก๊อด .. ฟันตุ๊ด ... จริง ๆ เหรอนี่
ได้ยินกิตติศัพท์มาหลายทศวรรษ ..
ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นกับตัวเอง ... ฮึก ๆ ฮือ .... ( สะอื้นเป็นภาษาโปรตุกี๊ส )
หมอให้ยามากิน ... ยาบ้าไร กินเหมือนกินขนม
ไม่ได้ช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดเลยซักนิด
1 อาทิตย์ผ่านไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ปวดมากกว่าเดิมอีก ... ปวดจนน้ำตาไหล แก้มตุ่ย บวม
ต้องแปะพลาสเตอร์บรรเทาปวด ( กอเอี๊ยะ ) ช่วยที่ข้างแก้ม
ดูหน้าตัวเองเหมือนพวกหัวหน้าแก๊งมัธยมในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น
ถามว่ายาที่หมอแรกให้มาทำอะไรมันได้บ้าง ?
ไม่เลยซักนิด .... กินเข้าไป 2 กำ .... ปวดเท่าเดิม
จะกินต่อไปก็เมื่อยตับโดยเปล่าประโยชน์
ตัดสินใจไปหา หมอที่สอง ...
นั่งรถไปหาหมอสองด้วยระยะทาง 8 หมื่นลี้ ( อี๊ ... )
ข้ามจังหวัดกันเลยทีเดียว ( กรุงเทพ - สมุทรปราการ )
ขึ้นเตียงปุ๊บ .. หมอ 1 พยาบาล 3 มารุมรอบเตียง
หมอสั่งให้อ้าปาก ... อ้าไม่ได้
กางได้เต็มที่ประมาณ 4 องศาลิปดาตะวันตก
คุงหมอขอร้องให้พยายามง้างอีกหน่อยได้มั้ย
หมอเอาเครื่องมือเข้าไปไม่ได้ .... กูเจ็บ ... น้ำตาร่วงแล้ว
พี่พยาบาลก็พยายามช่วยง้าง .. ง้าง ... ง้างงงง
. . . . . . . . . . . . . . . . .
ห้วงเวลานรกผ่านไป ...
หมอให้ข้อสรุปว่า " ยั ง ส รุ ป ไ ม่ ไ ด้ "
แต่สันนิษฐานว่าเป็นฟันคุดไว้ก่อนแล้วกัน
ให้ยาแก้บวม แก้อักเสบ แก้ปวด และยาฆ่าเชื้อมา 1 ขวด
กินยาให้หมด แล้วอีก 1 อาทิตย์เจอกัน
เดินหน้ายุ่ง แก้มปูด ออกมาจากห้องทรมาน
ชีวิตทำไมมันเอน็จอนาจขนาดนี้วะ
ได้ยากลับบ้านอีก 1 กำ .....
ตลอด 2 อาทิตย์กว่า ๆ ที่ .... แดรกห่าไรไม่ได้ ....
ไม่ได้คือ ไม่ได้เลย ... ไม่ได้ทั้งสิ้น ไม่ได้ด้วยประการใด ๆ
สสารอันใดก็แล้วแต่ที่ต้องออกแรงแม้ปลายลิ้นกระดก
โอซิโม่ ไม่สามารถรับเข้าสู่กระแสเลือดได้ ....
แค่พูด ... ก็เจ็บเข้าไปถึงซาง อ้าปาก .. ก็เจ็บ
ช่วงนั้นคุยกับใครก็เหมือนไม่เต็มใจ .. กัดฟันพูดตลอด
( พูดไม่เต็มปากมันเป็นอย่างงี้นี่เอง )
อาหารที่ทะลวงลิ้นไก่ผ่านไปถึงรูทวารได้ตลอด 2 อาทิตย์
จึงมีแต่น้ำ น้ำข้าว ( ใส่เกลือ ) โจ๊ก ต้มจืด ( ดูดได้แต่น้ำ )
เข้าใจคำว่า " หยอดน้ำข้าวต้ม " .. อย่างลึกซึ้งถึงแก่น
ส่งผลให้ในสัปดาห์ต่อมา ... โอซิโม่กางเกงหลวม
เป็นเรื่องดีเรื่องแรกของปี ^^
จนมาถึงวันนี้ .. 3 อาทิตย์กว่าแล้ว
เพิ่งจะกินข้าวได้เมื่อ 2 วันก่อน ... มีฟามสุขค่อด ๆ
เหมือนสายรุ้งปรากฎในวันฝนซา
เมื่อวานไปหาคุณหมอสอง .. เผื่อว่ามีฟันตุ๊ดจิง ๆ จะได้่ผ่า
แต่หมอบอกว่า ... ไม่น่าจะเกิดจากฟันคุดนะ
แต่ไอ้ฟันกาม (กราม) ด้านบนมันแหลมและคมมาก
จนมีโอกาสที่จะไปขบโดนเหงือ และ กระพุ้งแก้ม
หมอจะแต่งมันให้แล้วกัน ....
ไม่พูดพล่ามทำดนตรี ... ไม่ถามกุด้วยว่าจะทำมั้ย
3 พยาบาลสาว ( มั้ง ) ชุดเดิมมายืนล้อมเตียงอีกแล้วคับ
เอาผ้ากันเปื้อนมาผูกคอให้ .... " นอนลงนะคะ "
มีผู้หญิงสั่งให้นอน ... โอก็นอน ( เมียจะตบมั้ยเนี่ย )
แล้วเอาผ้าเขียว ๆ มาปิดตา ....
สะดุ้งพรวด !!! ... ลุกขึ้นมานั่ง .... หมอก็ตกใจ
" หนูเป็นอะไร ! " ...
สบตาหมอ 3 วินาที .... " เจ็บมั้ยคับ ... __"__ "
แอบได้ยินหมอถอนหายใจเฮือก ทำหน้างง ๆ แล้วตอบ
" ไม่เจ็บ ๆ .... แค่แต่งฟัน ไม่เจ็บหรอก "
โอเค ... สบายใจขึ้น 20% .... นอนลงอย่างว่าง่าย
" เอ้า ... อ้าปากนะครับ "
อ้า .... อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
.........................
ชั่วโมงนรกกลับมาอีกแล้ว !!!
สารพัดอุปกรณ์ห่าเหวรากกล้วย
ที่ 3 พยาบาล ผลัดกันยื่น ผลัดกันแหย่
ทุกอันที่หมอจะสามารถยัดลงไปให้โ่พรงปากอันน้อยนิด
" ครืด ๆ ๆ แครก ๆ ๆ ๆ วี้ ๆ ๆ ๆ ๆ กรึ๊กกกกกกกก !!! "
.... แล้วโครงการก่อสร้างตึก 48 ชั้นก็ได้ทำเลก่อสร้างใหม่ ....
ในปากกรูนี่เอง !!!!
พ่อแก้ว แม่แก้ว ตะบัก ตะบวย ถ้วย ถัง กะละมัง หม้อ !!!
หมอแม่งไม่ถามซักคำว่า เจ็บมั้ย อะไรมั้ย
สะเทือนใจที่สุดก็ตรงไอ้ที่กรอฟันของหมอ
แม่งแลนดิ้งออกนอกเส้นทาง ... ถากกระพุ้งเข้าไปเต็ม ๆ
น้ำตาร่วง ทนไม่ได้แล้ว ลุกพรวดขึ้นอีกที
ทั้ง ๆ ที่เครื่องมือทุกอย่างอยู่ในปาก ....
ทุกคนแตกฮือ ... ตาลีตาเหลือกดึงเครื่องมือออก ( เกือบไม่ทัน )
ไอ้โอหันไปทำตาขวางใส่หมอกับผู้ช่วย
" อ๋อ .. โอนแอ้ม ..... เอ็บ " ( subtitle : หมอ .. โดนแก้ม ..... เจ็บ )
แล้วหันไปคว้าน้ำบ้วนปาก ... ก่อนที่จะนอนลงอย่างสงบอีกครั้ง
สร้างความปั่นป่วนใจให้เหล่าผู้พิทักษ์ัฟันกรามพอสมยอม
.........
เหตุการณ์ผ่านไปอย่างขลุก ๆ ขลัก ๆ งึก ๆ งัก ๆ
เดินแก้มตุ่ยออกมาจากห้องดับสติอีกครั้ง
เจ็บ อิ๊บ อ๋าย ... จ่ายตังค์ รับยา แล้วเดินตัวเบาออกมา
เฮ่อ .........
ผ่านไปอีก 1 เหตุการณ์ระทึกขวัญของชีวิต
.
.
.
เหนื่อยเหมือนกันที่มีแต่เรื่องวุ่น ๆ
แต่ก็เชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
ล้วนเกิดเพื่อพาให้ชีวิตเราไปยังจุดที่ดีที่สุดเสมอ
สู้เว้ยย !!!
.
.