วันพฤหัสบดีที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2553

:: เ ห ง า ตั ว ที่ 3 ::

.

.

พรุ่งนี้อ้วนจะกลับมาแล้ว !!!

อย่างน้อยวันนี้ก็เหงาน้อยลงกว่าทุกวัน

วันนี้อ้วนโทรศัพท์ได้แล้ว

โทรมาหาหลายรอบ .. เหงาน้อยลงเยอะ

.

.

.

เพิ่งจะเก็บกวาดเช็ดถูบ้าน

เปลี่ยนผ้าปูที่นอน .. ล้างห้องน้ำ

ทำห้องให้สะอาด ๆ รออ้วนกลับมา ^^

ตอนนี้ความรู้สึกมันเดินเร็วกว่าเวลามาก ๆ

แต่ก็เอาเหอะเนอะ ..

ไปนอนดีก่า ... เก็บแรงไว้พรุ่งนี้

รีบทำงานให้มันหมดวันไปเร็ว ๆ

คิดถึงอ้วนที่สุดในโลกเล้ยยยยยย !!!

^__________________^

.

.

วันพุธที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2553

:: เ ห ง า ตั ว ที่ 2 ::

.

.

คืนที่ 2 แล้ว ...

สภาพจิตดีกว่าเมื่อวานนิดหน่อย

แต่ก็ยังคงเคว้งเหมือนเดิม

โดนล้อ โดนแซว โดนรุมทั้งวัน

ก็มันร่าเริงไม่ไหวนี่หว่า .....

สำหรับคนอื่นที่เคยชินกับการอยู่ไกลแฟน

และมีความสุขกับการใช้ชีวิตคนเดียว

.. มันไม่เหมือนกัน ..

ของมีค่า ... การให้ความสำคัญ .. แต่ล่ะคนมันก็ต่างกัน

อย่าเอามาเปรียบเทียบกันเหอะขอร้อง

.

.

.

วันนี้อ้วนค้างที่มาเก๊า

สงสัยจะหาตู้โทรศัพท์ไม่ได้ .. ไม่โทรมาเลย

ห้องที่มีเราอยู่คนเดียว ... มันเงียบเกินไปจริง ๆ

" คิ ด ถึ ง อ้ ว น "

.

.

วันอังคารที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2553

:: เ ห ง า ตั ว ที่ 1 ::

.

.

ห้องที่เรารู้สึกว่ามันแคบลง ๆ ทุกวัน ๆ

ซื้อของมาแต่ล่ะที ทุกครั้งจะต้องได้ยินเสียงบ่น

" จะเอาไปเก็บไว้ตรงไหนล่ะเนี่ย "

ดูเหมือนว่าพื้นที่มันไม่พอใช้สอยเอาซะเลย

แต่วันนี้ ...

ทำไมถึงรู้สึกว่า .. มั น ก ว้ า ง เ ห ลื อ เ กิ น ..

ความรู้สึกที่ก้าวผ่านบานประตูไม่เหมือนทุกวัน

ทั้ง ๆ ที่ของทุกอย่างก็อยู่เท่าเดิม ... วางที่เดิม

แต่เหมือนพื้นที่มันเยอะ ๆ ยังไงไม่รู้

มานั่งขดตัวกลม ๆ อยู่บนเก้าอี้ .. ตัวเดิม

เปิดโน้ตบุ๊ค ... แล้วถอนหายใจ .....

" เ ฮ้ อ . . . . . ! "

.

.

.

ไม่มีอะไรครับ .. ทุกอย่างเป็นปกติดี

เพียงแต่ว่าวันนี้ ...

อ้วนไปดูงานที่ฮ่องกง .. กว่าจะกลับก็วันศุกร์

มันนานมากแล้วที่เราใช้ชีวิตร่วมกัน " ทุกวัน "

ไม่มีวันไหนไม่ได้เห็นหน้ากัน ...

ไม่มีวันไหนไม่ได้กอดกัน ..

ถ้าไม่หาเรื่องเล่นพิเรนทร์ให้หัวเราะ ...

ก็ต้องหาเรื่องทะเลาะกันให้ได้สักอย่าง ..

แต่วันนี้ทุกอย่างเงียบสนิท ...

ทั้ง ๆ ที่เปิดทีวีเสียงดังก็ยังรู้สึกเงียบเหงาอยู่ดี

อ้วนจะหนาวมั้ย ?

กินข้าวกับอะไร จะปวดท้องรึเปล่า ?

อากาศเย็น ๆ อ้วนจะปวดเข่ามั้ย ? แล้วใครจะนวดให้ ?

.. คิ ด ถึ ง อ้ ว น ที่ สุ ด เ ล ย ..

.

.

.

ห้องว่ากว้างแล้ว .....

เตียงแมร่งกว้างกว่าอีก ... __"__

" เ ฮ้ อ ! ! ! ! ! "

.

.

วันศุกร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

:: ต้ น ปี ข อ ง ผ ม ::

.

.

วันนี้ขยัน ... อัพแม่ม 2 บล็อคเลย

เพิ่งอัพ exteen ไป .. ยังไม่หายบ้า

ตามมาอัพที่นี่ต่อ ... พิมพ์ให้อัมพาตแดรกคีย์บอร์ดไปเลย

.

.

ปีเสือยิ้มของผมเริ่มต้นไม่ดีเท่าไหร่

มีแต่เรื่อง ... ตั้งแต่เครื่องใช้ในบ้านทยอยกันป่วย

เริ่มจากโน้ตบุ๊ค (อันนี้ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว)

เครื่องซักผ้า ดีวีดี ทีวี (2 รอบ)

นาฬิกา (2 เรือน) มอร์เตอร์ไซค์ (2 รอบ)

ยังไม่นับของกระจุกกระจิกจุ๊กจิ๊กเล็ก ๆ น้อย

ที่ทยอยกันตายโดยไม่แจ้งล่วงหน้า

ตั้งแต่ พวงกุญแจ เครื่องเหลาดินสอ หูฟัง

เครื่องคิดเลข และ Card reader ...

ที่เลวร้ายที่สุดดูเหมือนจะเป็น ประมาณ 3 อาทิตย์ก่อน

มีอาการเจ็บที่เหงือตรงฟันซี่ในสุด .. ตอนแรกเจ็บนิด ๆ

ไปจนถึงเจ็บมาก ... และเลยไปถึงเจ็บโคตร ๆ

เจ็บชิปเป๋ง .. จนปวด .. ปวดลามมาทั้งกรามด้านล่าง

ปวดจนขึ้นขมับ ... สุดท้าย ปวดจนอ้าปากไม่ได้

จนต้องไปหาหมอ .. หมอแรก ... วินิจฉัยว่าน่าจะเกิดจาก ฟันคุด

ก๊อด .. ฟันตุ๊ด ... จริง ๆ เหรอนี่

ได้ยินกิตติศัพท์มาหลายทศวรรษ ..

ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นกับตัวเอง ... ฮึก ๆ ฮือ .... ( สะอื้นเป็นภาษาโปรตุกี๊ส )

หมอให้ยามากิน ... ยาบ้าไร กินเหมือนกินขนม

ไม่ได้ช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดเลยซักนิด

1 อาทิตย์ผ่านไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ปวดมากกว่าเดิมอีก ... ปวดจนน้ำตาไหล แก้มตุ่ย บวม

ต้องแปะพลาสเตอร์บรรเทาปวด ( กอเอี๊ยะ ) ช่วยที่ข้างแก้ม

ดูหน้าตัวเองเหมือนพวกหัวหน้าแก๊งมัธยมในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น

ถามว่ายาที่หมอแรกให้มาทำอะไรมันได้บ้าง ?

ไม่เลยซักนิด .... กินเข้าไป 2 กำ .... ปวดเท่าเดิม

จะกินต่อไปก็เมื่อยตับโดยเปล่าประโยชน์

ตัดสินใจไปหา หมอที่สอง ...

นั่งรถไปหาหมอสองด้วยระยะทาง 8 หมื่นลี้ ( อี๊ ... )

ข้ามจังหวัดกันเลยทีเดียว ( กรุงเทพ - สมุทรปราการ )

ขึ้นเตียงปุ๊บ .. หมอ 1 พยาบาล 3 มารุมรอบเตียง

หมอสั่งให้อ้าปาก ... อ้าไม่ได้

กางได้เต็มที่ประมาณ 4 องศาลิปดาตะวันตก

คุงหมอขอร้องให้พยายามง้างอีกหน่อยได้มั้ย

หมอเอาเครื่องมือเข้าไปไม่ได้ .... กูเจ็บ ... น้ำตาร่วงแล้ว

พี่พยาบาลก็พยายามช่วยง้าง .. ง้าง ... ง้างงงง

. . . . . . . . . . . . . . . . .

ห้วงเวลานรกผ่านไป ...

หมอให้ข้อสรุปว่า " ยั ง ส รุ ป ไ ม่ ไ ด้ "

แต่สันนิษฐานว่าเป็นฟันคุดไว้ก่อนแล้วกัน

ให้ยาแก้บวม แก้อักเสบ แก้ปวด และยาฆ่าเชื้อมา 1 ขวด

กินยาให้หมด แล้วอีก 1 อาทิตย์เจอกัน

เดินหน้ายุ่ง แก้มปูด ออกมาจากห้องทรมาน

ชีวิตทำไมมันเอน็จอนาจขนาดนี้วะ

ได้ยากลับบ้านอีก 1 กำ .....

ตลอด 2 อาทิตย์กว่า ๆ ที่ .... แดรกห่าไรไม่ได้ ....

ไม่ได้คือ ไม่ได้เลย ... ไม่ได้ทั้งสิ้น ไม่ได้ด้วยประการใด ๆ

สสารอันใดก็แล้วแต่ที่ต้องออกแรงแม้ปลายลิ้นกระดก

โอซิโม่ ไม่สามารถรับเข้าสู่กระแสเลือดได้ ....

แค่พูด ... ก็เจ็บเข้าไปถึงซาง อ้าปาก .. ก็เจ็บ

ช่วงนั้นคุยกับใครก็เหมือนไม่เต็มใจ .. กัดฟันพูดตลอด

( พูดไม่เต็มปากมันเป็นอย่างงี้นี่เอง )

อาหารที่ทะลวงลิ้นไก่ผ่านไปถึงรูทวารได้ตลอด 2 อาทิตย์

จึงมีแต่น้ำ น้ำข้าว ( ใส่เกลือ ) โจ๊ก ต้มจืด ( ดูดได้แต่น้ำ )

เข้าใจคำว่า " หยอดน้ำข้าวต้ม " .. อย่างลึกซึ้งถึงแก่น

ส่งผลให้ในสัปดาห์ต่อมา ... โอซิโม่กางเกงหลวม

เป็นเรื่องดีเรื่องแรกของปี ^^

จนมาถึงวันนี้ .. 3 อาทิตย์กว่าแล้ว

เพิ่งจะกินข้าวได้เมื่อ 2 วันก่อน ... มีฟามสุขค่อด ๆ

เหมือนสายรุ้งปรากฎในวันฝนซา

เมื่อวานไปหาคุณหมอสอง .. เผื่อว่ามีฟันตุ๊ดจิง ๆ จะได้่ผ่า

แต่หมอบอกว่า ... ไม่น่าจะเกิดจากฟันคุดนะ

แต่ไอ้ฟันกาม (กราม) ด้านบนมันแหลมและคมมาก

จนมีโอกาสที่จะไปขบโดนเหงือ และ กระพุ้งแก้ม

หมอจะแต่งมันให้แล้วกัน ....

ไม่พูดพล่ามทำดนตรี ... ไม่ถามกุด้วยว่าจะทำมั้ย

3 พยาบาลสาว ( มั้ง ) ชุดเดิมมายืนล้อมเตียงอีกแล้วคับ

เอาผ้ากันเปื้อนมาผูกคอให้ .... " นอนลงนะคะ "

มีผู้หญิงสั่งให้นอน ... โอก็นอน ( เมียจะตบมั้ยเนี่ย )

แล้วเอาผ้าเขียว ๆ มาปิดตา ....

สะดุ้งพรวด !!! ... ลุกขึ้นมานั่ง .... หมอก็ตกใจ

" หนูเป็นอะไร ! " ...

สบตาหมอ 3 วินาที .... " เจ็บมั้ยคับ ... __"__ "

แอบได้ยินหมอถอนหายใจเฮือก ทำหน้างง ๆ แล้วตอบ

" ไม่เจ็บ ๆ .... แค่แต่งฟัน ไม่เจ็บหรอก "

โอเค ... สบายใจขึ้น 20% .... นอนลงอย่างว่าง่าย

" เอ้า ... อ้าปากนะครับ "

อ้า .... อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

.........................

ชั่วโมงนรกกลับมาอีกแล้ว !!!

สารพัดอุปกรณ์ห่าเหวรากกล้วย

ที่ 3 พยาบาล ผลัดกันยื่น ผลัดกันแหย่

ทุกอันที่หมอจะสามารถยัดลงไปให้โ่พรงปากอันน้อยนิด

" ครืด ๆ ๆ แครก ๆ ๆ ๆ วี้ ๆ ๆ ๆ ๆ กรึ๊กกกกกกกก !!! "

.... แล้วโครงการก่อสร้างตึก 48 ชั้นก็ได้ทำเลก่อสร้างใหม่ ....

ในปากกรูนี่เอง !!!!

พ่อแก้ว แม่แก้ว ตะบัก ตะบวย ถ้วย ถัง กะละมัง หม้อ !!!

หมอแม่งไม่ถามซักคำว่า เจ็บมั้ย อะไรมั้ย

สะเทือนใจที่สุดก็ตรงไอ้ที่กรอฟันของหมอ

แม่งแลนดิ้งออกนอกเส้นทาง ... ถากกระพุ้งเข้าไปเต็ม ๆ

น้ำตาร่วง ทนไม่ได้แล้ว ลุกพรวดขึ้นอีกที

ทั้ง ๆ ที่เครื่องมือทุกอย่างอยู่ในปาก ....

ทุกคนแตกฮือ ... ตาลีตาเหลือกดึงเครื่องมือออก ( เกือบไม่ทัน )

ไอ้โอหันไปทำตาขวางใส่หมอกับผู้ช่วย

" อ๋อ .. โอนแอ้ม ..... เอ็บ " ( subtitle : หมอ .. โดนแก้ม ..... เจ็บ )

แล้วหันไปคว้าน้ำบ้วนปาก ... ก่อนที่จะนอนลงอย่างสงบอีกครั้ง

สร้างความปั่นป่วนใจให้เหล่าผู้พิทักษ์ัฟันกรามพอสมยอม

.........

เหตุการณ์ผ่านไปอย่างขลุก ๆ ขลัก ๆ งึก ๆ งัก ๆ

เดินแก้มตุ่ยออกมาจากห้องดับสติอีกครั้ง

เจ็บ อิ๊บ อ๋าย ... จ่ายตังค์ รับยา แล้วเดินตัวเบาออกมา

เฮ่อ .........

ผ่านไปอีก 1 เหตุการณ์ระทึกขวัญของชีวิต

.

.

.

เหนื่อยเหมือนกันที่มีแต่เรื่องวุ่น ๆ

แต่ก็เชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

ล้วนเกิดเพื่อพาให้ชีวิตเราไปยังจุดที่ดีที่สุดเสมอ

สู้เว้ยย !!!

.

.

วันศุกร์ที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553

:: A V A T A R and New Year ::

.

.


.

.

Happy New Year 2010 !!!

มาสวัสดีปีใหม่พร้อมกับภาพสวย ๆ จากดาวแพนโดร่าครับ

อิอิ ...

ไปเที่ยวต่างดาวส่งท้ายปีมา ..

จริง ๆ เกือบจะไม่ได้ไปดูละ ...

เพราะบังเอิญไปเจอหลายเสียงวิจารณ์หนังเรื่องนี้

บทไม่ดีบ้าง ไม่สมจริงบ้าง เนื้อเรื่องตลาด ๆ เดิม ๆ บ้าง

แต่ก็มีอีกหลายเสียงมาก ๆ ที่บอกว่าหนังเรื่องนี้ .... สุดยอด !

วันสุดท้ายของปี ที่เป็นวันแรกของช่วงวันหยุดยาว

ผมเลยลากที่รักส์ไปพิสูจน์ด้วยสี่ตาของเรากันซะเลย

แอบหวั่น ๆ ว่าเป็นหนังยาวแบบนี้ เกิดมันไม่สนุกขึ้นมา

คงทรมานน่าดูกว่าจะจบเรื่อง

แต่ผิดคาดคับ ... ตลอดเวลาเกือบ 3 ชม.

ตื่น .. ตะลึง ... อึ้ง .. ทึ่ง ... เคลิบเคลิ้ม .. สยิวกิ้ว (อันนี้ไม่ใช่)

ลืมทุกอย่างเลยคับ ... ลืมหมดเลย

อยากหลงอยู่ในป่าที่แพนโดร่าไปเลยคับ .. สวยโคตร

เนื้อเรื่องไม่ซับซ้อน ดูแบบสบาย ๆ ไม่ต้องกลัวโดนหลอก ไม่เครียด

เป็นหนังที่ดูแบบมีความสุข เหมาะสมกับการผ่อนคลายคับ

ดูแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวจริง ๆ ... ^^

แถมแง่คิดที่จิกกัดสันดารเห็นแก่ได้ของมนุษย์แบบคัน ๆ นิด ๆ

ผมว่าหนังเรื่องนี้ก็คุ้มค่ากับการเปิดจินตนาการใหม่ ๆ

และได้ใช้เวลาแห่งความสุขกับคนที่เรารัก

ให้เต็มร้อยเลยครับ ^_____^

.

.

.

ปีเก่าผ่านไปอีก 1 ปีแล้ว .....

สิ่งไม่ดีทั้งหลาย ..

เรื่องที่ไม่ดี นิสัยที่ไม่ดี ความทรงจำที่ไม่ดี

ทิ้งมันไว้ในปีเก่าเลยนะคับ

ขอให้ปีนี้เป็นการเริ่มต้นชีวิตที่ดีและมีความสุข

สำหรับทุก ๆ คนครับผม ..

โชคดีปีใหม่ ปีเสือยิ้ม ปีเสือทอง ปีเสือใจดี

ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้า ใช้ชีวิตอย่างมีสติ

ใครเดินทางไปเที่ยว เดินทางกลับบ้าน

ก็ขอให้เดินทางปลอดภัย ถึงบ้านพร้อมกับความสุขเต็มกระเป๋า

ถ้าเมาก็อย่าขับ อาศัยรถชาวบ้านกลับละกันนะครับ

" Happy New Year คร้าบบบบบบบ "

.

.