:: ห ล า ย ::

.

.

เอ้อ ...

พอแตะนิ้วลงคีย์บอร์ดปุ๊บ

ทุกสิ่งอันพลันสลายจากสมองโดยสิ้นเชิง

เมื่อกี๊ .. คิดอะไรไว้วะ .. ลืม

จะเขียนเรื่องอะไรเนี่ย ... ลืม

.

.

.

.

.

.

.

(หายไป 8 นาทีครึ่ง )

อ๋อ ... จะเขียน เรื่อง เหี้ย ๆ

เมื่อวันก่อนได้สัจจธรรมมาจากบล็อค exteen โดย คุณวิชัย

จำรายละเอียดยิบไม่ได้ .. จำได้คร่าว ๆ พี่เค้าพูดว่า

เรื่องเหี้ย ๆ ที่เกิดขึ้น ... เราเท่านั้นที่จะจัดการกับมันได้

การเล่าให้คนฟังไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา เราแค่อยากระบายเท่านั้น

แต่ระบายไปก็ไม่มีไรดีขึ้น .. เรื่องเหี้ย ๆ ไม่มีวันสิ้นสุด

ถ้าเรายังไม่ออกมาจากจุดนั้น ...

อาทิตย์หน้า ..

กุกะลังจะไปจาก(บาง)เรื่องเหี้ย ๆ (บาง)หนังหน้าเหี้ย ๆ แล้วล่ะ

เพราะฉะนั้น ... ไม่ระบายแล้วกัน

จบ .. 1 เรื่อง

ปล. ขอบคุณ ตะคริว ณ นิ่วใจ สอนให้ผมเข้าใจ

แปลก ไม่ได้หมายความว่า ไม่เข้าท่า

และคนบ้าหายใจได้ทุกละติจูดบนดาวเคราะห์ดวงนี้

.

.

.

เขียนเรื่องประเทืองอารมณ์ดีก่า

อาทิตย์หน้าจะได้ย้ายแล้ว

ย้ายสายงาน ย้ายตำแหน่ง แต่บริษัทเดิม

เพิ่งรู้ตอนที่เก็บโน่นเก็บนี่ว่า

ไอ้จิปาถะเนี่ยเยอะมากกกกกก ..

ไม่รุ้แมร่งมาจากไหน

จำได้ว่าตอนมา ... ไม่มีไรเลย

นอกจาก ดินสอ ปากกา และเครื่องคิดเลข

ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะขึ้น ๆ .. เก็บทิ้งมั่งได้มั้ยเนี่ย

ช่วงนี้จะไม่เจอคำทักทายอะไรเลยนอกจาก

" ย้ายวันไหน " " จะไปแล้วเหรอ " " กลับมาเยี่ยมบ้างนะ "

.......

ดูอบอุ่นดีเนอะ .. แต่แค่ย้ายไปอีกมุมในห้องเดิมเอง __"__

คงคิดถึงหัวหน้าน่าดู ...

ถ้าไม่มีพี่ .. คงไม่มีใครถีบโอให้เดินหน้ากว่าตอนนี้

" ข อ บ คุ ณ คั บ "

ไม่กล้าไปพูดกะแกตรง ๆ .. เขิน

ย้ายไปแต่ก็ยังเดินไปเดินมากวนตีนพี่แกได้อยู่

ดีใจล่ะที่ไม่ต้องวุ่นวายกับกองเอกสาร

ได้ทำงานที่เราถนัดกว่า ... แล้วก็ชอบด้วย

ท้าทายนิดนึง .. เพราะไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อนเลย

เคยแต่ทำเล่น ๆ กะป๋องไปเรื่อย

ได้ลงมือจริง ๆ จัง ๆ เป็นเรื่องเป็นราวแล้ว

รู้สึกภูมิใจดีพิลึก ... สู้เค้า โอ ซิ โม่ !!

.

.

ยังมีอีก

ช่วงนี้เป็นไรไม่รุ้ ... หงุดหงิด

เพราะอะไร ๆ มันก็ไม่ได้อย่างใจมั้ง

ความกลัว .. มันไม่เข้าใครออกใคร

อดีตที่เลวร้ายมันลืมกันได้นะถ้าไม่มีอะไรมาสะกิด

พยายามแล้วใช้ธรรมะเข้ามาข่มใจ ... ก็ดีขึ้นหน่อยนึง

แต่ไม่วาย .. ลืมตัวเมื่อไหร่ ก็เผลอคิดจนได้

1 เรื่อง 2 เรื่อง 3 เรื่อง ... แม่งก็วนเวียนกะกูอยู่นั่น

เหนื่อยแล้ว .. ไม่อยากสู้กับความรู้สึกบ้าบอนี่อีกแล้ว

ถ้าบอกว่า ... ขี้ กับ น้ำตา .. มันออกมาจากคนละรู

แต่เหมือนกันตรงไหน รู้มั้ย ..... มันเหมือนกันตรงที่

เวลายิ่งกลั้น .. มันก็ยิ่งจะไหลออกมาให้ได้

.

.

.

จบดีนี่กู ? ..... เฮ่อ ...

.

.