:: โ ด น ::

.

.

คนเราเลือกเจอแต่สิ่งที่ชอบไม่ได้จริง ๆ

เพราะขนาดไม่ได้หันไปมอง .....

มันก็ยังมาเดินผ่านลูกกะตาอยู่เรื่อย ๆ

วันนี้ ... ปรอทแตกเงียบ ๆ ตั้งแต่เหยียบเท้าเข้าออฟฟิศ

แมลงปากหมา .. มันชุมมากไปหน่อย ...

ไม่มีเวลาจะเก็บเอามาใส่ใจ ..

เพราะมันทำให้ตัดสินใจง่ายขึ้น

.

.

.

สิ่งที่ทำให้รู้สึกแปลบ ๆ ไม่ใช่เพราะการที่คนอื่นมองเราผิด ๆ

ผมเข้าใจเสมอว่ามันเป็นไปไม่ได้

การที่จะบังคับให้ใครคิดยังไง

และคุณค่าความดีงามในตัวคนจะไม่ลดลงเพราะคำพูดไม่กี่คำ

แต่รู้สึกแย่ .... เพราะเสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้ตะหาก

คงเป็นเพราะบุคลิกเวลาทำงานที่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ

โลกส่วนตัวสูง และ เลียแข้งไม่เป็น .. อาจจะดูขัดตีนกาใครไปบ้าง

มันก็ดีกว่าการเป็นคนยิ้มแย้มประเภทที่รอแทงข้างหลังเวลาเราเผลอ

แบบวันนี้ไง .....

ใครจะไปรู้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้ม .. ซ่อนมีดไว้ปาดคอกูนี่เอง

เอาเถอะ ... ไว้เป็นบทเรียน

สิ่งมีชีวิตมันก็มีด้านชั่วร้ายทุกสปีชี่ส์แหละ

วันนี้เขียนเอาไว้เตือนตัวเอง

ว่าความไว้ใจจะเป็นเครื่องสร้างความผูกพันธ์ที่ทรงคุณค่า ..

เมื่อเรามอบให้กับสิ่งที่มีสามัญสำนึกเท่านั้น

.

.