ไม่รู้ชื่อเรื่องอะไร

.

.

เรื่องเดิม ๆ ยังคงไม่จบไม่สิ้น ...

รู้สึกว่ามีก้อนอะไรซักอย่างหนัก ๆ

คาอยู่ในกะโหลก .. ที่ไม่ใช่สมอง

เบื่อหลายทีแล้วหว่ะ ....

.

.

.

ความจริงเรื่องนี้เขียนเมื่อวาน

แต่ไม่มีเวลาอัพเลย .. เอามาอัพวันนี้ก็แล้วกัน

เรื่องเยอะจนไม่รู้จะเริ่มที่ไหนก่อนดี

.

.

หลาย ๆ ครั้งสงสัยในการแสดงออกของผู้คนรอบข้าง

และอีกหลายครั้งไม่เข้าใจการกระทำของตัวเอง

การเดินทางของวันเวลา ..... มันนิ่งเงียบซะจนบางครั้ง

หันกลับไปแล้วใจหาย .....

มาไกลถึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ที่น่าตกใจ .... เมื่อเรามองย้อนไปและพบกับความผิดพลาด

กว่าจะรู้ตัวว่าถึงเวลาแล้ว

ที่ต้องลงมือแก้ไขเรื่องบางเรื่อง ... มันก็ไกลเกินไป

สายเกินกว่าจะถอยหลังกลับไป ณ จุดเริ่มต้น

ที่ว่าไม่มีอะไรสายเกินแก้ ...

มันใช้ได้แค่กับบางอย่างเท่านั้น

.

.

เมื่อวาน คุณพ่อของพี่ที่ออฟฟิศคนนึง

เสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วยโรคมะเร็งสมอง

เท่าที่มีข้อมูล ครอบครัวของพี่เค้ารู้ตัวก่อนหน้านี้แค่ 2 เดือน

2 เดือน ... เป็นเวลาที่สั้นมาก ๆ

สำหรับการได้ทำอะไรเพื่อใครซักคน

เรื่องของชีวิต .... ประมาทไม่ได้

เช้าวันนี้ ผู้จัดการส่งอีเมลล์ภายในถึงน้อง ๆ ทุกคน

เป็นข้อความเตือนใครก็ตามในฐานะสิ่งมีชีวิตที่มีสามัญสำนึก

ที่น่าจดเอาไว้ในบรรทัดฐานของการดำเนินลมหายใจในแต่ละวัน

อย่ารีรอ ในการทำสิ่งที่ดีมีคุณค่าในวันที่เรายังมีโอกาส

อย่าต่อรอง .... ในการที่จะรัก และ ให้อภัยคนอื่น

อย่าให้การจากไปของใครซักคน .....

มีค่า เพียงแค่การโศกเศร้า ... และร่วมไว้อาลัย

อย่าลืม ว่า เราเพียงตื่นรู้

และเข้าใจจังหวะเข้าออกของลมหายใจเราเท่านั้น

แต่ไม่สามารถกำหนดได้ว่า

ลมหายใจนี้

.... จ ะ อ ยู่ กั บ เ ร า ไ ป อี ก น า น เ ท่ า ไ ห ร่ .....

.

.

เพราะหลายครั้งหลายคราว

หงุดหงิดกับการเป็นผู้ให้ ... ที่ไม่ได้รับสิ่งดี ๆ ตอบแทน

แต่ชั่วขณะเดียวที่ได้รับข้อความฉบับนั้น

กลับรู้สึกละอาย มากกว่าที่จะผ่านไปเฉย ๆ

เหมือนพี่เค้าเขกกะโหลกให้สำนึก .....

ในขณะที่เรายังมีเวลานั่งนับลมหายใจของตัวเองทิ้งไป

กลับรู้สึกปฏิเสธความโชคดีที่เรายังมีโอกาสทำอะไรเพื่อคนเหล่านั้น

เทียบกับการเป็นฝ่ายรับแต่ไม่เคยแม้แต่คิดจะหยิบยื่นสิ่งดี ๆ ให้ใคร

..... เ ร า โ ช ค ดี ก ว่ า เ ป็ น ไ ห น ๆ .....

จากวันนี้ไป ... จะไม่ต้องคอยหาเหตุผล

ในการทำสิ่งดี ๆ เพื่อใครซักคน

ขอให้บอกกับตัวเอง .... ตราบใดที่ยังมีคน ๆ นั้น

ก็แปลว่าชีวิตยังมีคุณค่า ..... อย่างน้อย

มันก็เพียงพอกับการทำให้ในแต่ละวัน

เต็มไปด้วยความหมายของการมีชีวิต

.

.

.

การที่ทำอะไร ๆ ลงไปก็ไม่ดีซักอย่าง

มันก็ดีกว่า ..... ที่เราจะไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

ไม่ใช่เหรอ .....

.

.